Verhalen uit de schaduw

Dat social media afwijkt van de werkelijkheid is niks nieuws. 

Achter de leuke fijne plaatjes gaat zoveel meer schuil. Je ziet meestal alleen de mooie kant van het verhaal. Terwijl ik ook zo hou van die verhalen uit de schaduw. Maar ook de echtheid daarvan delen. Afgelopen periode stond en staat nog steeds, voor mij in het teken van beter worden, op krachten komen, herstellen en weer genieten van de dingen.

Een boswandeling, een lunch of etentje (best veel ☺️) bezig zijn met mijn bruiloft. Heel rustig mijn werk weer opstarten. Helend, fijn en leuk om te doen en delen maar achter al die mooie plaatjes gaat ook de keerzijde schuil. De angst om opnieuw ziek te worden die voorbij komt tijdens de stilte van een boswandeling zie je niet op de zonsopgang foto’s. De momenten dat ik moet gaan liggen voor of na de gezellige etentjes zie je ook niet op de foto’s. De frustratie en onmacht omdat ik keuze’s moet maken omdat ik nog niet alles kan wat ik zou willen. Het gevoel van niet volledig durven genieten als ik mijn trouwjurk pas. Dat betekent niet dat ik helemaal niet kan genieten want ik kan redelijk goed met die gevoelens uit de voeten. Genieten doe ik bewuster, anders en sommige dingen betekenen ineens heel veel meer of juist heel veer minder, alles is betrekkelijker geworden. Maar de echtheid van zo’n  moment durven voelen ipv er iets van te maken zodat ik er rustiger van word of dat het er mooier uitziet werkt voor mij genezend. Het gaat voor mij over echtheid en dan voelt het soms ook kut. Gewoon zoals het is. De keerzijde daarvan is dat ik bij het leven uitkom. 

Ik heb als redelijk jonge vrouw met kanker ervaren dat de periode erna misschien net zo moeilijk is. Zo’n ervaring an sich heeft al een flinke impact maar de periode erna is helemaal een zoektocht. Zowel fysiek als emotioneel. 

Ik ben met lotgenoten in contact gekomen, mensen die deze ervaring al voor mij gehad en doorleefd hebben. Daar zet ik later in dit proces mijn deur ook voor open. Daar ga ik zeker iets moois mee doen, ook op werkgebied. Een ding wat steeds voorbij komt; stap voor stap en iedere dag opnieuw beginnen. Voor mij is dat leven en daar geniet ik steeds meer van.